یک آشنایی، علی دامغانی را در مسیر درست زندگی‌اش قرار داد

نمی‌داند همان کتاب ستاره‌شناسی که در هفت هشت‌سالگی خریده بود آینده زندگی‌اش را رقم زده یا دوستی‌اش با مجتبی قالی‌شویان سبب شده این روز‌ها در رشته فیزیک درس بخواند و بتواند در این حوزه فعالیت کند.

در دوران کودکی تنها علاقه‌اش دیدن ستاره‌ها بود و هر وقت می‌توانست به آنها نگاه می‌کرد، آن زمان آرزویش این بود روزی بتواند پا به عرصه ماه و مریخ بگذارد، اما حالا مسیرش فرق کرده، او تلاش کرده است در حوزه‌های مهندسی ابزاری را بسازد. آرزویش این است روزی بتواند در رشته هواوفضا به راهش ادامه دهد.

«علی دامغانی» ساکن محله راهنمایی این اطمینان را دارد که اگر با استادش قالی‌شویان آشنا نمی‌شد، اکنون در سن بیست‌سالگی در دانشگاه فردوسی رشته فیزیک را نمی‌خواند و مسیر دیگری را می‌رفت.

مطلب مرتبط همراه با اولین دانشجویان‌ دانشگاه فردوسی

یک کتاب مرا به سمت ستاره‌ها برد

اگر بخواهد از علاقه دوران کودکی‌اش بگوید، ماجرا برایش از روزی شروع می‌شود که همراه پدر و مادرش به کتاب‌فروشی در اطراف حرم رفته بود، علی تعریف می‌کند: کلاس اول دوم دبستان بودم. در کتاب‌فروشی بر حسب اتفاق کتاب‌هایی درباره مریخ و ستاره‌ها دیدم، برایم جذاب بود و آن را خریدم. با خواندن آن کتاب به ستاره‌ها علاقه‌مند شدم و در همین مسیر مطالعاتم را افزایش دادم.

به دنبال اختراع در نوجوانی

دامغانی عاشق درس و کتابش بود، اما در کنار آن مانند بسیاری از پسربچه‌های هم‌سن‌و‌سالش بدش نمی‌آمد برخی از لوازم خانه را به‌هم بریزد و ببیند این وسایل الکترونیکی چطور کار می‌کنند. او علاقه‌مند به کار‌های فنی بود و همین علاقه سبب شد تا در دوران دبیرستان رشته ریاضی‌فیزیک را بخواند.

این ساکن محله راهنمایی برایمان تعریف می‌کند: در مسابقات خوارزمی و جشنواره علمی-پژوهشی پژوهش‌سرا‌های کشور شرکت می‌کردم. در طی دوران تحصیلم به همراه دوستانم توانستم مقام‌های متعددی کسب کنم.

او در سه سال دبیرستان در مسابقات دانش‌آموزی مرتبط با پژوهش‌سرا شرکت می‌کرد:پژوهش‌سرا‌ها الزاماتی را به بچه‌ها می‌دادند، به طور مثال در حوزه‌های حمل‌و‌نقل ریلی، هوا و فضا، دریا و مهندسی انرژی که دانش‌آموزان بر همان اساس طرح می‌زدند.

این دانشجوی موفق می‌گوید: ما طرح‌هایی را در همین جشنواره‌ها ارائه دادیم و ساختیم و توانستیم در این سال‌ها مقام‌های پنجم کشور، سوم کشور و اول کشور را کسب کنیم.

دستگاه تهویه هوای آنلاین، خلاقیت دیگر علی است که در دوران دبیرستان به همراه قالی‌شویان ساخته است. این دستگاه به‌صورت آنلاین شاخصه هوا را می‌سنجید و براساس کیفیت هوا روشن می‌شد.

حرکت به سمت صنایع دفاعی

پشتکار و علاقه علی با چاشنی خوش‌شانسی سبب شده است تا امروز در رشته فیزیک درس بخواند و بر خلاف بسیاری از دوستانش که فقط به دنبال آموخته‌های تئوری هستند، او به دنبال اختراع و ساختن باشد.

وقتی از او می‌پرسیم قرار است چه شغلی را انتخاب کند، می‌خندد و جواب می‌دهد: بیشتر از هر چیزی به ساختن فکر می‌کنم و اینکه وسایل مختلف و مورد نیازمان را چطور طراحی کنیم و بسازیم.

کار ما طوری است که یک پروژه را تعریف می‌کنند و براساس توانایی‌مان آن را می‌سازیم. برای همین تاکنون به این فکر نکرده‌ام که قرار است در آینده چه شغلی را انتخاب کنم. اگر بخواهم در این رشته به‌صورت پیشرفته‌تر و تخصصی‌تر کار کنم گرایش صنایع دفاعی را دوست دارم. دلم می‌خواهد در آینده وارد حوزه‌های هوا و فضا شوم.

پدرش بزرگ‌ترین مشوق او در این مسیر است، از کار‌های علی راضی است و او را تشویق می‌کند تا ادامه بدهد. هر چند علی برادر ندارد، اما قالی‌شویان را به عنوان برادر بزرگ خودش می‌داند.

در سختی‌ها کوتاه نیامد

مجتبی قالی‌شویان از آشنایی‌اش با علی این‌چنین تعریف می‌کند: اولین کار علی ساخت فیلتر رصد خورشیدی بود. او برای ساخت آن به افلاک‌نمای دانشگاه فردوسی آمده بود تا ببیند چطور می‌تواند آن را بسازد که باب آشنایی ما همین موضوع بود. به طور معمول افراد زیادی هستند که به کار‌های فنی علاقه دارند و پیش من می‌آیند، اما تمام این افراد در کنار من نمی‌مانند.

هر کسی که می‌آید به او کاری می‌سپارم و خیلی از جوانان و نوجوانان وقتی به سختی کار برخورد می‌کنند، بی‌خیال می‌شوند، اما وقتی به علی کاری را می‌سپردم و می‌گفتم برو ببین به کجا می‌رسی، با پشتکار زیاد آن را انجام می‌داد و اگر به سختی‌های کار برخورد می‌کرد، پیگیر بود تا آن را رفع کند، اما جا نمی‌زد. او در طی انجام کارهایش مهارت‌های بیشتری را یادگرفت.

علی آقا در جمع ما در محیطی بزرگ شد و کار کرد که بچه‌های فیزیک بودند و این محیط برروی او تأثیر گذاشت و در نهایت او هم رشته فیزیک را انتخاب کرد.

* این گزارش شنبه ۱۲ آبان‌ماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۷۸ شهرآرامحله منطقه ۱ و ۲ چاپ شده است.